کد مطلب:5457 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:133
جهت حرکت به سوی کمال حقیقی
وظیفه اصلی انبیاء این است كه انسان ها را در جهت دادن به زندگی و حركت تكاملی، یاری دهند تا بتوانند در هر شرایطی وظیفه خود را بشناسند و نیروهایشان را در راه رسیدن به هدف مطلوب به كار گیرند.
مقتضای حكمت الهی این است كه انسان ها بتوانند با بهره گیری از نعمت های مادی، به زندگی دنیوی خودشان ادامه دهند و با بهره گیری از عقل و وحی، جهت حركت خود را به سوی كمال حقیقی و سعادت ابدی، تعیین كنند.
انبیاء الهی غیر از انجام وظیفه الهی، كه هدایت بشر به سوی كمال و سعادت حقیقی و ابدی است، كمك های فراوانی به بهتر زیستن مردم در همین زندگی دنیا كرده اند و هر جا حكمت الهی اقتضا داشته تا حدودی پرده از حقایق ناشناخته و اسرار طبیعت برداشته اند و به پیشرفت تمدّن بشر كمك كرده اند.
دلیل این كه چرا انبیاء الهی برای پیشبرد مقاصدشان از قدرت صنعتی و اقتصادی و نظامی استفاده نكردند، باید گفت: هدف انبیاء، فراهم كردن زمینه برای انتخاب آگاهانه و آزادانه بودن است و اگر می خواستند با توسّل به قدرت های غیر عادی قیام كنند، رشد معنوی و تكامل آزادنه برای انسان ها حاصل نمی شد، بلكه مردم تحت فشار قدرت ایشان تن به پیروی درمی دادند نه با انگیزه الهی و براساس انتخاب آزاد.
برای روشن شدن مطلب، فرازی از سخنان گهربار حضرت علی علیه السلام را در این جا مرور می كنیم:
اگر خدای متعال می خواست، هنگامی كه پیامبران را برمی انگیخت، گنجینه های زر و سیم و معادن گوهرهای ناب و باغ و بستان های پرمیوه را در اختیار ایشان قرار می داد و پرندگان هوا و چرندگان زمین را به خدمت ایشان می گماشت و اگر چنین می كرد زمینه آزمایش و پاداش از بین می رفت...
و اگر می خواست به پیامبران، قدرتی دست نیافتنی و عزّتی شكست ناپذیر و ملك و سلطنتی عطا می كرد كه دیگران از روی ترس و طمع، تسلیم ایشان شوند و دست از گردن كشی و بزرگی فروشی بردارند و در آن صورت، انگیزه ها و ارزش ها همسان می شد، ولی خدای متعال چنین خواسته است كه پیروی از پیامبران و تصدیق كتاب های او و كرنش و فروتنی و تسلیم مردم، تنها با انگیزه الهی و بدون شائبه باشد. هرقدر بلا و آزمایش، بزرگ تر باشد، پاداش و ثواب الهی، فراوان تر و افزون تر خواهد بود [1] .
براین اساس هنگامی كه مردم با میل و رغبت و با گزینش آزاد، به دین حق گرویدند، استفاده از انواع قدرت ها در راه پیشبرد اهداف الهی، به ویژه برای سركوبی تجاوزگران و دفاع از حقوق مسلمانان، امری ضروری است [2] .
لذا آن چه در فراز هفتم به آن اشاره می گردد، به خوبی مسأله را تبیین می سازد.
در هر حال پیامبرصلی الله علیه وآله، بنابر مصلحت خداوند، با تماس های سرّی، در طول سه سال، گروهی را به آیین خود دعوت نمود.
7: «وَ حَارَبَ فِی رِضَاكَ أُسْرَتَهُ»
ءو برای جلب رضایت و خشنودی تو، با بستگان و قبیله خود به پیكار برخاست.
مقتضای حكمت الهی این است كه انسان ها بتوانند با بهره گیری از نعمت های مادی، به زندگی دنیوی خودشان ادامه دهند و با بهره گیری از عقل و وحی، جهت حركت خود را به سوی كمال حقیقی و سعادت ابدی، تعیین كنند.
انبیاء الهی غیر از انجام وظیفه الهی، كه هدایت بشر به سوی كمال و سعادت حقیقی و ابدی است، كمك های فراوانی به بهتر زیستن مردم در همین زندگی دنیا كرده اند و هر جا حكمت الهی اقتضا داشته تا حدودی پرده از حقایق ناشناخته و اسرار طبیعت برداشته اند و به پیشرفت تمدّن بشر كمك كرده اند.
دلیل این كه چرا انبیاء الهی برای پیشبرد مقاصدشان از قدرت صنعتی و اقتصادی و نظامی استفاده نكردند، باید گفت: هدف انبیاء، فراهم كردن زمینه برای انتخاب آگاهانه و آزادانه بودن است و اگر می خواستند با توسّل به قدرت های غیر عادی قیام كنند، رشد معنوی و تكامل آزادنه برای انسان ها حاصل نمی شد، بلكه مردم تحت فشار قدرت ایشان تن به پیروی درمی دادند نه با انگیزه الهی و براساس انتخاب آزاد.
برای روشن شدن مطلب، فرازی از سخنان گهربار حضرت علی علیه السلام را در این جا مرور می كنیم:
اگر خدای متعال می خواست، هنگامی كه پیامبران را برمی انگیخت، گنجینه های زر و سیم و معادن گوهرهای ناب و باغ و بستان های پرمیوه را در اختیار ایشان قرار می داد و پرندگان هوا و چرندگان زمین را به خدمت ایشان می گماشت و اگر چنین می كرد زمینه آزمایش و پاداش از بین می رفت...
و اگر می خواست به پیامبران، قدرتی دست نیافتنی و عزّتی شكست ناپذیر و ملك و سلطنتی عطا می كرد كه دیگران از روی ترس و طمع، تسلیم ایشان شوند و دست از گردن كشی و بزرگی فروشی بردارند و در آن صورت، انگیزه ها و ارزش ها همسان می شد، ولی خدای متعال چنین خواسته است كه پیروی از پیامبران و تصدیق كتاب های او و كرنش و فروتنی و تسلیم مردم، تنها با انگیزه الهی و بدون شائبه باشد. هرقدر بلا و آزمایش، بزرگ تر باشد، پاداش و ثواب الهی، فراوان تر و افزون تر خواهد بود [1] .
براین اساس هنگامی كه مردم با میل و رغبت و با گزینش آزاد، به دین حق گرویدند، استفاده از انواع قدرت ها در راه پیشبرد اهداف الهی، به ویژه برای سركوبی تجاوزگران و دفاع از حقوق مسلمانان، امری ضروری است [2] .
لذا آن چه در فراز هفتم به آن اشاره می گردد، به خوبی مسأله را تبیین می سازد.
در هر حال پیامبرصلی الله علیه وآله، بنابر مصلحت خداوند، با تماس های سرّی، در طول سه سال، گروهی را به آیین خود دعوت نمود.
7: «وَ حَارَبَ فِی رِضَاكَ أُسْرَتَهُ»
ءو برای جلب رضایت و خشنودی تو، با بستگان و قبیله خود به پیكار برخاست.
[1] نهج البلاغه، خطبه قاصعه.
[2] درباره جنگ هاي پيامبرصلي الله عليه وآله و انگيزه دفاع در جامعه اسلامي، در فراز يازدهم و بعضي فرازهاي ديگر، مباحث مستقلي آورده شده است كه علاقمندان مي توانند با مطالعه آن مباحث، استفاده لازم را ببرند.